Gusto ko na talaga magpakamatay dahil sa sobrang sakit na nararamdaman ko ngayon at di ko na makayang mag-isip ng ganito oras-oras. Kahit na sabihin ng lahat na “I’m better off.” at “Other good things will happen.”, ayoko nang maniwala. Wala na akong gusting paniwalaan sa mundo. Gusto ko lang mawala na. Ang hirap-hirap kasi. Sabi niya, “Gugustuhin mo bang magkarelasyon tayo kahit di na ako masaya?” Masama bang mawala na lang sa mundo, kahit na alam kong may umaasa pang mabuhay ako? Ayokong mag-isip ng ganito. Ayokong sabihin kahit kanino ang mga ito. Pero sa totoo, sa sobrang hirap ng nararamdaman ko, hindi ko maisip kung paano ko tatapusin ang araw na ito. Hindi ko rin alam kung ano pang nagpapaandar ng mundo ko. Alam ko lang, ang sakit na ito, lalo lang lumalala habang umiikot pa rin ang mundo.
I hate it and I hate this but I'm sorry because I can't forgive you for having forgotten my birthday. It's partly you but it's a lot of me. I love you so much. It hurts so much. It's important to me. It's so important that I cannot let it go. It can't feel unimportant to the person I love again. I can't. It hurts too much. So sorry but I can't.
Comments